This is a little story about four people named Everybody,
Somebody, Anybody, and Nobody.
There was an important job to be done
and Everybody was sure that Somebody would do it.
Anybody could have done it, but Nobody did it.
Somebody got angry about that because it was Everybody’s job.
Everybody thought that Anybody could do it,
but Nobody realized that Everybody wouldn’t do it.
It ended up that Everybody blamed Somebody
when Nobody did
what Anybody could have done.
เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของคน 4 คน
ที่มีนามว่า “ทุกคน” “บางคน”
”ใครซักคน” และ “ไม่มีใคร”
เรื่องมีอยู่ว่า มีงานสำคัญงานหนึ่งที่จะต้องทำใ
"ทุกคน”แน่ใจว่า “บางคน” จะทำ
ส่วน ”ใครซักคน” ควรจะทำให้เสร็จ แต่ “ไม่มีใคร” ทำ
”บางคน” โมโหเพราะเป็นงานของ”ทุกคน”
"ทุกคน” คิดว่า “ใครสักคน”ควรจะทำ
แต่”ไม่มีใคร” ระลึกได้ว่า “ทุกคน” ไม่ได้ทำ
เรื่องนี้จบลงด้วยการที่ “ทุกคน” กล่าวโทษ “บางคน”
ในขณะที่ “ไม่มีใคร” ทำในสิ่งที่
“ใครซักคน” ควรจะทำให้สำเร็จ
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น